Kishi Bashi - Lighght

Joyful Noise Recordings

Veel pure popalbums worden hier niet besproken, maar als er een hoekje aan loszit of er karteltjes aan zitten, dan durven we al eens een uitzondering te maken. Zoals voor deze van Kishi Bashi. Wie zijn website of twitteraccount bezoekt, merkt meteen dat dit geen popartiest van dertien in een dozijn is.

Kaoru Ishibashi verdiende zijn sporen als violist bij Sondre Lerche, Of Montreal en Regina Spektor en als lid van synthpopband  Jupitur One. Bedrijven als Microsoft en Sony gebruikten al songs van de multi-instrumentalist voor commercials en nu wordt het stilaan tijd voor de grote doorbraak.

Daar moet deze plaat voor zorgen. En als het een zonnige zomer wordt, zou dat wel eens kunnen lukken ook. Want ‘Lighght’ maakt zijn naam meer dan waar. Het is de zonnigste plaat die wij ooit hoorden, zonder dat ze daarom ondraaglijk licht klinkt. Al scheelt het echt niet veel.

Vooral de eerste drie echte songs op de plaat zijn geweldig verblijdend. Het slechts zevenenveertig seconden durende Début-Umpromptu laten we buiten beschouwing, maar het daaropvolgende salvo is in een woord overweldigend.

Eerste single Philosophize In It! Chemicalize With It begint met de viool van K Ischibashi, dan regent het synthdruppeltjes en wat volgt is een kruising tussen Vampire Weekend, Bastille en de eigen vrolijke gekte, die bestaat uit bruisende loops, plotse pitchwissels en wervelende pop met klassieke invloeden.

Uit hetzelfde zoete vat wordt getapt bij The Ballad of Mr. Steak, het soort van song waarop je wil dansen in warme regenplassen. “Mr. Steak you are grade A”, kweelt de achtendertigjarige Amerikaan met Aziatische roots en daar is geen letter van gelogen.

En dan is er dus ook nog Carry On Phenomenon, van de klasse van Electric Light Orchestra en Supertramp. Je hoopt inderdaad dat dit fenomeen nog zeven nummers langer op hetzelfde elan door zal gaan, want stilzitten is er hier niet bij.

Dat lukt niet, maar eigenlijk is het ook niet slecht dat op Bittersweet Genesis For Him And Her en Q&A even gas wordt teruggenomen. Want songs als Once Upon a Lucid Dream (In Afrikaans), Hahaha Pt. 1 en Hahaha Pt. 2 bezorgen de helft van de bevolking vast ADHD.

Het dromerige In Fantasia mag de plaat afsluiten. Het nummer had niet misstaan op ‘The Magic Position’ van Patrick Wolf of op ‘Song For Five & Six’ van Owen Pallett, maar hier staat het ook zeer mooi. De weelderige violen zweven een laatste keer door het magische wonderland, dat hier gecreëerd wordt en alles baadt een laatste keer in dat vreemde, maar mooie licht.