Kings Of Leon - Walls
RCA Records
De grote stadions en festivalweides mogen de borst al natmaken. De Amerikaanse rockers van Kings Of Leon zijn terug. De familie Followill blinkt op de zevende cd 'Walls' niet uit in inventiviteit, maar ze kunnen de status van superband toch behoorlijk in stand houden.
De kans is klein dat u op de radio nog niet geconfronteerd werd met Waste A Moment. Eenieder zonder één of andere vorm van gehoorbeschadiging kan daarop horen dat de band van monsterhit Sex On Fire terug is. Met een straffe single want Waste A Moment is zo'n song die je onmiddellijk kan meebrullen en die het visitekaartje van Kings Of Leon weer wat opblinkt.
En dat was nodig. Want sinds het bejubelde 'Only By The Night' uit 2008 dat hen plots naar het sterrendom katapulteerde, leek het kwartet het spoor wat bijster. 'Come Around Sundown' bevatte nog wat deugdelijke songs, maar 'Mechanical Bull' was even overbodig als om het even welke Zwarte Pieten-discussie.
Het moet zijn dat de broers en het neefje Followill weer nedergedaald zijn op aarde. Om zich muzikaal te herbronnen, bedankten ze vaste producers Ethan Jones en Angelo Petraglia en gingen in zee met Markus Dravs, een man die het voorbije decennium succesvol achter de knoppen zat bij Arcade Fire, Florence + The Machine, Coldplay en Mumford & Sons. Het bezorgt Kings Of Leon een nieuwe dynamiek.
Reverend is bijvoorbeeld zo'n song die zich in het rijtje van klassiekers van de band mag nestelen. En fans van 'Only By The Night' zullen nieuw werk als Find Me en Wild zeker ook liefdevol omarmen. Over is bezwerend en hypnotiserend en klokt af op ruim zes minuten zonder te vervelen. Op Around The World menen we dan een stukje The Kooks te bespeuren en ook dat gaat de Amerikanen best goed af.
Kings of Leon probeert onder impuls van Dravs op 'Walls' ook andere horizonten op te zoeken. Alleen botsen ze dan ook wel eens op zo'n wall. Muchacho staat op de plaat even verloren als een pinguïn in de woestijn. Conversation Piece mist wat muzikale stootkracht om te beklijven. Net op het moment dat je wil gaan besluiten dat Kings Of Leon als schoenmaker maar beter bij de leest van de stadionrockers blijft, volgt helemaal aan het eind de titeltrack. Daarop wordt alle ballast even overboord gegooid: enkel piano, akoestische gitaar en de geweldige stem van Caleb Followill, sowieso in onze ogen en oren één van de betere rockzangers van het gild.
Een topplaat is 'Walls' zeker niet, maar Kings Of Leon plaatst zichzelf met dit zevende album wel weer mee op de kaart. Sowieso biedt de cd opnieuw een vrijgeleide naar de grote festivals. En als ze daar opteren voor een mix van het oude geweld met de betere helft van de laatste plaat, dan zullen de Kings weer even koningen van de weide zijn.