Guapo - Obscure Knowledge

Cuneiform Records

Aan een nieuw album van Guapo begin je niet onvoorbereid. Het Britse kwartet rond toetsenist Emmet Elvin en gitarist Kavus Torabi (Knifeworld) doet niets liever dan de muzikale conventies te ondergraven. Negende langspeler ‘Obscure Knowledge’ maakt de titel waar, zonder te verzanden in vervelend gefreak. Voor wie vertrouwd is met de experimentele collages van King Crimson en Pink Floyd, is Guapo verplichte kost.

De intro met agressief toetsenspel en percussie laat er geen twijfel over bestaan waar deze band naartoe wil. De middelpuntzoekende krachten moeten het afleggen tegen een duister aftasten van grenzen. Maar ook de grootste chaos is onderhavig aan regels, zo leert de chaostheorie. Na de initiële big bang komen de verschillende onderdelen samen in een orde die zich volgens repetitieve patronen ontwikkelt. Om uiteindelijk opnieuw uit elkaar te barsten, als James Sedwards zijn basmonster op je loslaat. In een notendop, zo verloopt Obscure Knowledge Part I.

Minutenlange, hypnotiserende sirenes roepen in Obscure Knowledge Part II een onherbergzaam, industrieel landschap op. Verder doet de band er niks mee. De aandacht wordt met Part III meteen verlegd naar Crimsoniaanse texturen. Een mozaïek van tegendraads gemepte drums, laconieke Fender Rhodes en Fripp-achtig gitaarspel. Alles mondt uit in een loeiende climax van gierende synths en houtblazers, op hol geslagen gitaren en een ritmesectie die eroverheen walst.

Zelfs de grootste wanorde in het universum is gebonden aan regels. De luisteraar van ‘Obscure Knowledge’ is gewaarschuwd: Guapo doet niets minder dan deze wetmatigheden van wanorde vast te leggen en te onderzoeken. Paradoxaal genoeg is dit door de organische sound ook een warme plaat geworden. Maar ieders cup of tea is deze exponent van de RIO/avant-prog allesbehalve.