Eden Shadow - Melodies For Maladies

White Knight Records

Het is verlokkelijk om deze band te vergelijken met dat andere Welshe progtrio, Godsticks. Stilistisch zijn er zeker overeenkomsten, met de nadruk op melodieus, maar hard gitaarspel. Spilfiguur is Ryan Elliott, die snel geassocieerd raakte met het White Knight-label van "fellow Welshman" Rob Reed. ‘Melodies For Maladies’ is Eden Shadows tweede langspeler en het bewijs dat Elliott cum suis geen eendagsvlieg zijn. 

Melodies For Maladies

Dat moet ook de overtuiging zijn van Theo Travis, progressief fluit- en saxspeler par excellence, want niet elke band kan uitpakken met zijn innemende gastbijdragen. Niet toevallig vinden we die op het centrale stuk, het tweeluik Introspect, dat ook veruit het beste is op dit album. Niet enkel productioneel is hier de meeste zorg aan besteed. Het kerntrio stijgt er boven zichzelf uit, waarschijnlijk geïnspireerd door de aanwezigheid van de vaste houtblazer van Steven Wilson.

Introspect is een spannend, maar ook melancholisch werk met meerdere betekenislagen. Naast persoonlijke overdenkingen maakt de ik-persoon de stand van de wereld op (“Prozac nation”), ofschoon hij met een optimistische noot eindigt. Muzikaal waaiert het uit naar jazz en metal, met een knipoog naar Steven Wilsons ‘Grace For Drowning’.

Logos, dat vooral in harmonisch opzicht mooie dingen laat horen, herinnert aan de ellende van de twintigste eeuw, maar “Through this hopeless pain / You have meaning.” Elliott mag zijn verzen dan met het flegma van een Brit zingen, gelukkig is bij dit jonge drietal alle hoop nog niet vervlogen.

Ook de andere songs zijn maatschappelijk betrokken. En hier loert wel enig cynisme om de hoek. Ventriloquist is een allegorie van de macht, over stromannen waar de echte machthebbers zich achter schuilhouden. Het ritmische monster False Prophet zet de aanval in op de “self righteous fool”. De leiders, vaders van het vaderland, krijgen zelf een pak voor de broek in Burden Of Power. Op de duur komt die kritiek wat gratuit over, maar de muziek blijft stevig overeind. En dat is wat uiteindelijk telt.      

4 december 2016
Christoph Lintermans