David Philips - The Rooftop Recordings 2

Black and Tan Records

Een akoestische gitaar en een stem. Meer heeft een liedjesmaker niet nodig. Veel artiesten doen, om de intimiteit aan te scherpen, vaak enkele nummertjes akoestisch tussendoor. Maar een heel album, naakt en gestript tot de essentie, blijft eerder uitzondering. En net dat is wat David Philips met dit 'Rooftop Recordings 2' bewerkstelligt. doet

De in Engeland geboren en getogen Philips verhuisde al op jonge leeftijd naar Barcelona. Als (sessie)muzikant speelde hij op festivals (Montreux, Marciac, Delhi Jazz) in de wijde wereld. Bredere bekendheid krijg hij onder meer door het cigarboxgitaargedreven What Am I.

Hij bracht eerder al twee soloalbums uit op het Nederlandse Black And Tan label (respectievelijk 'Heal  Yourself Alone'(2010) en 'The Rooftop Recordings' (2011)). Later volgde 'December Wine (The 4 Track Tapes)', een reeks demo's en schetsen, en in 2015 was er 'If I Had Wings', waarop hij de gitaar en stem verrijkt met elektronica, psychedelica en jazz. Muzikaal situeert Philips zich eerder in de folky gitaarblues, al loont het de moeite om ook eens naar dat recente 'If I Had Wings' te luisteren, gezien daarop een heel ander geluid te horen is.

Het nieuwe album bevat achttien nummers (twaalf gezongen nummers en zes instrumentals), opgenomen op het dakterras van zijn appartement in Barcelona. De instrumentale songs vormen een extraatje, gezien Philips ze vooral opnam om zijn microfoons te testen en zijn vingers op te warmen. Twee microfoons, één voor gitaar en één voor stem. Heel sober en heel uitgepuurd.

Het levert een erg warme en levensbevestigende rootsplaat op, die herinneringen oproept aan artiesten als Jack Johnson. Positieve, opgewekte vibes. En dat allemaal volgens de hem kenmerkende DIY-methode: hij schreef en speelde alles in en produceerde het album ook nog eens.

Op zijn albums staat de gitaar centraal: zo beschikt hij over erg uiteenlopende exemplaren die hij, al naargelang de feel, gebruikt. Een gewone, zessnarige gitaar, een driesnarige cigarboxgitaar, een ukelele, een lapstyle dobro. En dan is er nog die stem, die soms wat ruw, dan weer honingzoet klinkt.

Uiteraard staat de liefde centraal (Washing Over Me, My Baby Needs Love), maar evengoed zijn er songs over onmacht (Tied Up Gagged And Bound) en schuld (Guilty Sunday). Daar waar hij volledig instrumentaal gaat, komen José Gonzalez of Ben Harper in beeld, zoals te horen is aan Migration, Long Flight Home of The Acrobat.

'The Rooftop Recordings 2' is vooral een heel schoon album. Akoestisch, maar tezelfdertijd open voor alles wat hem kan beïnvloeden. Beeldende muziek ook, die aanzet om ook de eigen ramen open te zetten. Philips is naast singer-songwriter kunstenaar. Hij tekent al eens wat ruwe schetsen om die met waterverf bij te werken. Voor de limited cd-editie, duizend genummerde exemplaren, maakte hij een aantal schilderijen van vogels die zijn dakterras in Barcelona bezoeken.

De singer-songwriter onderneemt, ter promotie van het album, een tourneetje die hem ook bij ons brengt. Zo zal hij op 2 december in Cowboy Up (Waardamme) een setje spelen en op 4 december duikt hij het Antwerpse concertleven in met een set in de Crossroads.