Dark Minimal Project - Remixes

Infacted Recordings

Jawadde! We raden je aan om vooraf even te kijken naar de bandcamp van het Franse Dark Minimal Project vooraleer je je een opinie vormt rond de bandnaam. De theatrale hoezen van een Poirot-achtig figuur en diens overgeschminkte muze cq. experimenteel object zijn nogal, euh… sprekend. Wij kregen de net uitgebrachte 'Remixes' onder de oren, een verzamelaar waarop songs uit het vorig jaar verschenen ‘Ghost Of The Modern Times’ door de mangelmolen worden gehaald.

Erg veel extra achtergrond kunnen we niet geven, omdat we die zelf ook niet terugvonden of kregen. Naast meteen in het oog springende publiekstrekker Front 242 (Patrick Codenys) vinden we na enig speuren house-dj Ethan Wood, het vrij jonge ebm-duo Krieg-B, Peter “People Theatre” Rainman of elektroproducer Nicolas “Fatherless Child” Lanoy als hulpjes terug. Op die eerste na natuurlijk allemaal van pure Franse makelij.

Zoals verwacht, doen die veel verschillende dingen met de oorspronkelijk ietwat naar Depeche Mode neigende coldwavesongs van Dark Minimal Project. Grote constanten zijn harde beats en duistere synths die je in elk darkwave-kelderfeestje kan gebruiken. Maar verder kan je van harde, uptempo technobeats en echovocals gaan (Krieg-B) tot zachte, naar neoromantiek ruikende wavepop. En ja, daar staan de expliciete, trage ebm-Front 242-beats, die een nieuwe, enigszins sinistere versie van Perversion sieren, netjes tussen.

Oh ja, er is in feite nog een constante die we graag vermelden: die van de kwaliteit. Want hoewel pakweg People Theatre erg braaf is geweest met het drukken van een stempel en veel van het oorspronkelijke Black Light heeft overgehouden, zorgen ook hier de extra elektronische synthfrutseltjes voor leuke extra grijstinten. Wat vooral wel had gemogen, is dat de remixers het aan hadden gedurfd om ook de zanglijnen, die de feitelijke songs rechthouden, overboord te gooien. En dan knipogen we toch wel weer even richting Front 242. Of richting Ethan Wood, die uitpakt met een lekker kille discobeat om van Ordinary Man een stevige dancesong te maken. Kwestie van echt een “remix”-album te krijgen en niet een soort van nieuwe versie van de oorspronkelijke plaat.