Chairlift - Something
Kanine Records
Caroline Polachek en Patrick Wimberly van Chairlift hebben weer iets gemaakt. Achttien maanden geleden doken ze de studio in om de wereld opnieuw te betreden met iets groots. Het synthpopduo brengt met ‘Something’ hun tweede langspeler uit. De bescheidenheid siert hen, maar ze mogen hun album gerust herdopen tot Something Big.
In tegenstelling tot hun vorige plaat ‘Does You Inspire You’, die in het duister van de nacht geschreven is, bedachten ze de nummers nu bij een kop koffie op klaarlichte dag. En dat merk je. De liedjes zijn luchtiger, vrolijker, zonniger. I Belong In Your Arms en Met Before, dat veel weg heeft van die andere opkomende indiepopband Veronica Falls, zijn voorbeelden van zulke schaamteloze uptempo, blije liedjes.
Maar laat je niet misleiden. Onder het melodische, zonnige jasje zit vaak een donkere ondertoon. Zo vallen we in het IJslands klinkende Sidewalk Safari (neigt naar Sigur Rós) ten prooi aan de jagersinstincten van Caroline: “I’m gonna hunt you down / I’m gonna run you down”. Verontrustende lyrics die ze luidkeels zingt, lopend door de straten van Brooklyn.
Ook met weinig poespas kan Chairlift ons bekoren. In het minimalistische Cool As A Fire bezorgt Caroline ons kippenvel terwijl ze haar gebroken liefde bezingt met haar meer dan kundige stem. Na dit intieme moment worden we weer in het bitterzoete universum van Chairlift gezogen met Amanaemonesia, dat ingeleid wordt door een baslijntje dat veel weg heeft van de Pixies (zij het met uitgebreide dosissen cafeïne achter de kiezen).
Het enige probleem is dat indiepopbands tegenwoordig als paddenstoelen uit de grond schieten en Chairlift kan zich helaas niet voldoende onderscheiden om het te maken. Ze zullen waarschijnlijk nooit het hoofdpodium van Werchter sieren, maar de Marquee spelen ze zonder twijfel plat.
Chairlift brengt een geslaagde combinatie van luchtige synthpop en bittere indie. ‘Something’ is gewoon de perfecte soundtrack voor licht melancholische zielen op een zonovergoten lentedag.