Chairlift - Moth

Sony

De inlandse radio lust Chairlift niet meer. Ondanks sterke singles als Ch-Ching en Crying In Public is de band nergens te horen. Te poppy voor Radio 1, te gladjes voor Studio Brussel en te moeilijk voor MNM. Of is er meer aan de hand?

Niet dus! ‘Moth’ is een prima album vol aanstekelijk pop van de bovenste Brooklynplank. Het enige wat je zou kunnen opmerken, is dat de plaat soms wat stuurloos heen en weer fladdert op zoek naar de juiste richting, maar de tracks an sich zijn bijna zonder uitzondering van grote klasse.

Dat de plaat aanvoelt als een verzameling losse tracks klopt wel. Er kwamen heel wat technici en mixers aan te pas en de songs ontstonden over een langere periode. Moth To The Flame bijvoorbeeld werd al geschreven in 2012; ten tijde van ‘Something’ dus. Polachek, de vrouwelijke helft van Chairlift verdiepte zich destijds in Ableton Live en nam de track op als probeersel. Vervolgens vergat ze het compleet om het als per toeval terug te vinden net voor het voltooien van ‘Moth’ en het op te vissen.

Unfinished Business en reeds genoemde single Crying In Public herinneren dan weer het meest aan het eerste album van Wimberly en Polacheck. Met zijn fijne arrangementen en de hoogsensitieve zang van Polacheck in het refrein, ontroert de single moeiteloos en zullen vooral de oudere fans blij zijn.

Andere songs lijken ontsproten aan de  samenwerking tussen Polachek en Beyoncé. Luister maar eens naar de eerste single uit de plaat Ch-Chin,  die barst van de creativiteit. Blazers, handclaps en nerveus borrelende elektronica stuwen je zo naar de dansvloer terwijl de tekst verwijst naar Houdini van Kate Bush, 777-9311 van Prince en een Chinese martelpraktijk met druppels water.

Nog elders wordt er vooral gemikt op de fans van Haim. Dat is het geval in Polymorphing, dat naadloos voortvloeit uit de bevreemdende opener Look Up dat dan weer muzikaal aanleunt bij recent werk van Bowie.  Door de afwisseling van catchy songs zoals het aanstekelijke Romeo met moeilijkere zoals Ottawa To Osaka maakt Chairlift het de luisteraar niet gemakkelijk en huppelt de plaat steeds van het ene been op het andere . In Show U Off bijvoorbeeld zit je zo weer in de Haim- en Kimbra-sfeer.

‘Moth’  wil een beeld schetsen van iets kwetsbaars in een grote stad als New York en slaagt daar ook in. Geluiden en het hectische van de grootstad wisselen af met introspectieve en gevoelige passages en de sfeer is over het algemeen eerder donker, zeker aan het eind van de plaat.

Jazeker dit is popmuziek, maar voor wie wil graven, valt er wat meer te rapen dan op het eerste gehoor lijkt. En Chairlift slaagt daar waar anderen als Chvrches, Grimes en MS MR faalden. Het duo blijft minstens op hetzelfde niveau als bij eerder werk.