Blaney feat. Mark E Smith - Urban Nature

Yerrrr records

Dat krijg je, als je twee dikke ego’s bij elkaar zet. Waar acht jaar geleden nog sprake was van Mark E. Smith and Blaney, worden de rollen nu omgekeerd. Misschien een beetje vreemd, gezien de populaire status van die eerste als Britpopicoon en The Fall-frontman. Een zoektocht naar een publiek dat bij de dertigste plaat van The Fall stilaan afhaakte?

Hoe dan ook, ‘Urban Nature’ is ondenkbaar zonder de afgeleefde, doorrookte en bezopen stem van cockney Mark E. Smith. Schurend tegen de randjes van het esthetische met een heerlijk vuil accent. Dit is en blijft het geluid van de Britse suburbs.

Maar kom, de credits moeten dus gaan naar Edmund Peter Blaney, frontman van Trigger Happy (het kortstondige zijstapje van de The Fall-bassist en -drummer die hier ook van de partij zijn) die nadien vooral als manager (van … jawel, The Fall), producer en directeur van de Salford Music Foundation aan de slag ging. Vandaar allicht ook dat de aan deze universitaire, non-profit-gekoppelde platenfirma Yerrrr deze plaat uitbrengt.

Blaney zorgt voor deze plaat voor soms wat donkere, psychedelische creaties. Rocksongs, dat wel, maar met een hardnekkige, laag gestemde bas of – in het geval van Thinking Of You – neurotische Hammondpartijen. Of nog erger, in The Coat met een wat filmische, instrumentale promenade waarover een bizar, murmelend badkamergesprek tussen de heren plaatsvindt. Gek en geniaal.

In de helft van de tien songs schuift Blaney Mark E. Smith aan de kant om onder meer zijn dochter Bianca achter de micro te laten plaatsnemen. The beast ontmoet een beauty in een mooi man-vrouw-samengaan als Secrets. Gevoelige emoties nemen de plaats in van een plaat die het verder vooral moet hebben van vervreemding. Want zelfs vertrouwelinge Jenny Shuttleworth, die twee songs mee mocht schrijven en inzingen, blijkt door eenzelfde  verwarrend, psychedelisch virus gebeten als Smith en Blaney.

Net als over de meeste platen van The Fall, hangt over dit album ook zo’n soort catch; een muzikale basis van sterke riffs en rockconfiguraties die elk nummer vlot laat binnensijpelen. Gekoppeld aan een do-it-yourself-sfeertje dat je automatisch krijgt als je een hutje in het bos afhuurt via eBay voor een luttele zestig pond, krijgt ‘Urban Nature’ effectief een natuurlijke flair, een vanzelfsprekendheid die veel luisteraars nauwelijks doet opkijken. Luister maar naar de onschuld van het hardnekkige gitaartje dat Poison Fishes voortdrijft, in feite een regelrechte aanklacht tegen milieuvervuiling en terreur tegen de wereld. Je zou er het hoofd niet voor omdraaien, zonder de apocalyptische YouTube-beelden dan.

En dat is juist de genialiteit van deze heren: het lijkt of ze altijd al aanwezig waren, maar ze laten het  niet na om even stevig tegen de schenen te stampen. Brede glimlach.