Bazart - Echo

Pias Records

In enkele uren de Lotto Arena uitverkopen met slechts één enkele ep op zak, het moet een record zijn. Enkel Nederlandstalige poprevelatie Bazart deed het tot nu toe en we zien ook niet direct een andere band beter doen. Op 1 april komen ze daar dit debuutalbum voorstellen. De lat kan dus maar beter hoog liggen. Om die enorme druk te kunnen opvangen, zonderde de band zich begin deze zomer af in Zuid-Frankrijk om de plaat op te nemen.

 

Het kindje van Mathieu Terryn (zang), Oliver Symons (zang en synths) en Simon Nuytten (zang en gitaar)  werd 'Echo' genoemd en al bij de gelijknamige opener valt direct op dat Bazart goed geluisterd heeft naar "het moment".

Dit debuut bevat de flair en zwoelheid van Drake, de hippe elektropop die de festivals heel de zomer beheerste, maar ook de warmbloedigheid van bands als Alt-J (inclusief meerstemmigheid en melancholische gitaarlijnen). Al mist het van die laatste vooral nog de ruimte voor experiment. 

Soms lijkt het er een beetje op dat de band niet durft grenzen te verleggen, is het allemaal iets te braaf en geeft het de fans wat ze willen. Al is het met de gigantische hype die gecreëerd werd rond Goud erg moeilijk om dat te overklassen. Als drie van de tien songs (Chaos, Tunnels en Goud, dat met de leuze "Liever snel naar de hel dan traag naar de hemel" het carpe diem van deze generatie geworden is) door radiominnend Vlaanderen ook nog eens grijsgedraaid worden, krijgen de andere zeven songs het bijzonder moeilijk.

“Ze willen altijd veel, te veel maar daar heb ik geen tijd voor”, zingen de heren in Lux. De song, die meteen dezelfde airplay verdient als de band eerder al te beurt viel, heeft de kwaliteit om de volgende hit worden van de Belpoprenaissancisten. Zomerse gelaagdheid met een catchy refrein en een persoonlijke tekst.

Ook Nacht, anatomisch gezien het meest lijkend op debuutsingle Tunnels, is een song van hoog niveau, waarin de invloed van Olivier ‘Warhola’ Symons het meest hoorbaar is. Het tekstniveau van Wannes Cappelle is er nog niet, maar dat is meer een kwestie van ervaring dan van onkunde.

Wie in zijn moedertaal zingt geeft namelijk veel meer bloot dan wie zich in het Engels een weg lult door de songs. Het creëert dan ook een zeer intieme sfeer en, hoewel Terryn soms iets te veel de pseudo-filosofische kant op gaat, is hij ook een zeer open poëet, die zijn emoties de vrije loop laat; of dat nu gaat over liefde en affectie, de tol van succes of vooral over zelftwijfel. Zeker in Kloon, waar even gas teruggenomen wordt, zit de frontman op zijn hoogste, dichterlijke niveau.

Wie de adelbrieven van de bandleden bekijkt, verwacht misschien wat meer variatie; zeker op een album dat maar vijfendertig minuten duurt, maar de band doet wat het belooft: Nederlandstalige pop naar een nieuw niveau brengen. 'Echo' is niet perfect, want soms wordt iets te veel geteerd op de succesformule, maar ondanks de onmenselijke verwachtingen is dit een goed debuut.

Bazart geeft volgende week een albumvoorstelling in de Ancienne Belgique. Het concert is hopeloos uitverkocht.