Baby Fire - Gold

Off Record

'Gold' is, na de twee voorgaande platen waarop Dominique Van Capellen-Waldock solo of met wat vrienden aan de slag was, de eerste plaat van Baby Fire als trio.

Diabolita (bekend als Dominique Van Capellen-Waldock bij de gemeentelijke administratie) kwam in de zomer van 2015 drumster Isabel Rocher en bassiste Gaby Séguin tegen. Daarmee had ze meteen een nieuwe ritmesectie te pakken. En dat is op het nieuwe album ook te horen. Het derde album van Baby Fire werd geproduceerd door niemand minder dan Pierre Vervloesem (ook betrokken bij dEUS, Madensuyu en Flat Earth Society), die en passant ook wat gitaar en mellotron aan het geluid van de drie punky relschoppertjes toevoegde.

Isabel en Gaby zijn fan van alternatieve rockbands en jazz, terwijl Diabolita voluit voor het punkmanifesto gaat. Duidelijk beïnvloed door de Riotgrrrrl-beweging en stevige en vooral loeiharde kleppers als Swans, The God Machine en 16 Horsepower weet het trio een eigen muzikale weg uit te bouwen. Muzikaal tappen ze uit pakweg hetzelfde vaatje waaraan ook Savages zich al eens durft te laven. Stevig, sexy en zelfbewust.

Inhoudelijk wijkt de koers van de band wel wat af van voorganger 'The Red Robe', die nog donker en weemoedig was. Nu is er meer ruimte voor positieve energie, het gezonde leven in zijn volle glorie en de zon die dat mooi symboliseert. De groep citeert een schrijfster als Virginia Woolf die stelt dat "For now my body, my companion, which is always sending its signals, the rough black, no, the golden come, in rapid running arrows of sensations, beckons".

Ons lichaam werd in ieder geval al in een paar bochten geslingerd bij het beluisteren van dit album. Stevig spul; dat blijkt al van bij opener Burning Body, Burning Bed. Op het album horen we vooral veel korte, strakke songs die goed in het oor liggen, al moet u er misschien eerst wat kleine ongemakjes bij nemen.

Dat de groep zich thuis voelt in het Brusselse, wordt duidelijk in Brussels. Elders schippert de groep tussen leven, liefde (Lovers, How Do I Love Thee?) en dood (Let It Die). Naar het einde toe krijgen we zelfs zowaar een murderballad. Maar er duiken ook keyboards en violen op en Kevin Thomson (Enablers) speelde een heerlijk stukje slidegitaar tijdens How Do I Love Thee?

Zoals de opener al liet horen is 'Gold' vooral ook een erg fysiek en vooral noisy punkalbum dat erg in your face klinkt. En dat is op tijd en stond erg aangenaam. De moeite, zeker voor noise- en punkfans.