Alien Ensemble - 2

Alien Transistor

Alien Ensemble is een in 2010 opgericht, zevenkoppig collectief waarin onder meer de Duitsers Micha Acher en Karl Ivar Efset (The Notwist) huizen. Met '2' presenteert de bende de opvolger van het in 2014 verschenen debuut waarop een op akoestische leest geschoeide mix van jazz, indiepop en post-folk/rock minimalisme te horen was. Die muzikale lijn zetten ze op dit nieuwe album door, al duiken er her en der kleine nuanceverschillen op.

Naast spil en centrale as Acher (trompet, percussie, harmonium en banjo) vonden ook Mathias Gotz (trombone, harmonium en percussie), Stefan Schreiber (basklarinet en saxofoon), Oliver Ruth (fluit), Karl Ivar Efset (piano, vibes), Matthias Pilcher (bas) en Andi Haberl (piano, drums) hier onderdak.

Ondanks de jazzy invloeden brengt de groep een heel eigen persoonlijkheid naar voren. Dat dit ook een vriendengroep is, is in dit geval veelzeggend. Het septet treedt nadrukkelijk op als eenheid, een collectief dat de sterkte haalt uit het samenspel. Er is dus zeer zeker een vorm van muzikale chemie aanwezig, al zit de unieke sound van deze band ver weg van de mainstream.

Dit zijn allemaal uitstekende muzikanten die overal wat motiefjes en ideeën pikken en zich door allerlei muziekjes (kraut, pop, ambient, jazz, klassiek, soundtrack,...) laten beïnvloeden. '2' is dan ook echt een album waarin het out of the box denken gehuldigd wordt. Ze blijven daarnaast ook mijlenver weg van de klassieke(re) jazz. Vermoedelijk hing er aan de deur van de studio een bord " Any solo is strictly forbidden".

Op het album staan acht composities, die op een dag in één gulzige teug live op band werden gezwierd in het najaar van 2015. Opener Arc Trilogy , met de haast tien minuten goed voor een kwart van de plaat, trekt zich eerst nog op aan klassieke jazz, maar duikt al snel richting avontuurlijke zijpaden. Echt "new music" dus . Verder hebben we het best wel voor een traag, maar assertief opgebouwd alternatief walsje als Morgenstimmung (met heerlijk fluitspel), die de band voor de vuist weg laat horen. En iets als When Hamlet Left Town is niet alleen een degelijke songtitel, de compositie klinkt zo glorieus als de titel doet vermoeden.

Overigens is het fijn ontwaken met de plinkeplonke luchtigheid van Sun, dat ook bij meerdere luisterbeurten stevig overeind blijft. Verderop is er ook het wat  majesteuze, dikdoenerige Lenity.

De echte hoogtepunten heten respectievelijk Skeleton Dance (dat naar goede Notwist-gewoonte vol zit met allerhande dwarse micromelodietjes) en Gedanken. Tijdens die laatste is er zelfs een hiphopfeel aanwezig. Het fijne Loop D wandelt mee richting uitgang.

Dat de composities op dit nieuwe album vooral door live samen te spelen op punt werden gezet, is duidelijk merkbaar. '2' is een los uit de pols gespeeld album dat beter wordt bij elke luisterbeurt. Benieuwd of het ook live even organisch en krachtig overkomt.