Against Me! - Shape Shift With Me

Total Treble

Bijna twintig kaarsjes mag Against Me uitblazen. En als we die kort mogen samenvatten, komen we uit op “punk” en “geen blad voor de mond”. De eerste in al zijn varianten en lekker rauw en stevig, de ander over allerlei maatschappelijke thema’s als (ongeremde) seks, terrorisme, politieke onderdrukking en dat soort fraaie onderwerpen.

Meezingen mag – nee, moet – met de powerrock van dit combo. Punk is hier geen synoniem voor getier, maar wel voor energieke rock-n’-roll vol drive en melodie. Muziek die swingt in plaats van aanvalt, zeg maar, en dat een dozijn songs op rij. Liever een fijne dosis ambiance en overredingskracht, want de tot vrouw getransformeerde Tom Gabel – sinds vier jaar Laura Jane Grace – heeft een stem die qua charme en emotie haast zijn gelijke niet kent.

In elk geval bevat ‘Shape Shift With Me’ ook weer een typische dosis Against Me!-humor. Zoiets als 333 als parodie op het getal van het Beest, 666. Maar dan wel als zesde track op deze plaat. Of zoiets als veel teksten over gebroken liefde, verloren liefde of liefst te negeren liefde, maar dan in een complete mengelmoes van seksen  (je moet maar durven uitpakken met een albumtitel als ‘Transgender Dyshoria Blues’ vlak na een geslachtsoperatie!).

En zo schuift het viertal uit Florida meer en meer op van harde punk en hardcore richting rock met een ruig kantje. Zonder de hand om te draaien voor een powerballade als Delicate, Petite & Other Things I’ll Never Be met onderliggend psychedelisch orgeltje waarbij drummer Atom Willard (Offspring, Social Distortion, Danko Jones) nog wel zijn stel in stukken probeert te meppen. Of met een wat luguber Dead Rats, een vertelsong waarin de zangeres ongewenst in iemand anders bed belandt en zich naar het einde toe de longen uit het lijf schreeuwt.

Feit is dat de band stevig veranderd is sinds het legendarische debuut ‘Reinventing Axl Rose’ dat zomaar eventjes in vierenveertig (!) verschillende versies werd heruitgegeven. Laura Jane Grace is sinds haar operatie (en bijhorende relatiebreuk en vertrek van twee van de vier bandleden) op zoek naar haar identiteit. Dat vertaalt zich in emotie en die komt hier keer op keer sterk tot uiting: zingend, schreeuwend, rappend of grappend.

Zonder ‘Shape Shift With Me’ te willen denigreren tot een liefdesalbum, krijgen oude fans die bleven hangen of muziekminnaars, die begrip hebben voor de transformatie van de frontman/vrouw, een erg overtuigende plaat toegeschoven vol rock, power en energie. Met extra vermelding voor producer en rechterhand Marc Jacob Hudson, die dat alles in een krachtige, maar ook verfijnde balans weet te gooien. Ferme plaat.