Angel Olsen - My Woman

Jagjaguwar

Met het vorige album ‘Burn Your Fire For No Witness’ wist ze onze verdedigingsmuren volledig te slopen. En ook het derde album van Angel Olsen is er eentje om te koesteren.

De foto van Angel Olsen op de cover van de nieuwe plaat doet denken aan een oud liedje van Ed Kooyman waarin hij zingt: “In haar ogen zit nen duvel en nen engel tegelijk.” en het past eigenlijk ook bij de gehele plaat die opgevat is als een vinylplaat met een ruwe, recht-voor-de-raapse A-kant (de duivelse kant, zeg maar) en een intimistische, gesofistikeerde, diepgravende B-kant waarop Angel klinkt zoals haar voornaam doet vermoeden.

Op de A-kant is er plaats voor haar wat donkere humor in de singles Intern en Shut Up Kiss Me. In de eerste maakt ze zich vrolijk over de media die haar werk in stukken als deze proberen te vatten en de tweede gaat over het punt waarop je de discussie met je liefst beu bent. In de andere songs belicht ze nog andere facetten van de liefde en hoe vrouwen daarop reageren. Maar denk niet dat je via haar teksten de persoon achter Olsen leert kennen, want ze speelt graag rollen en even vaak gaan haar songs over mensen, die ze observeerde, in plaats van over zichzelf.

Na het smachtende Not Gonna Kill You beland je via het melancholische Heart-Shaped Face op de tweede kant van de plaat waarop Olsen, zoals gezegd, heel wat gas terugneemt. Op de eerste track van deze kant is er een grote rol weggelegd voor vaste bassiste Emily Elhaj terwijl ook duidelijk de stempel van extra guitarist Seth Kauffman hoorbaar is.

Op deze rustige kant staan ook de enige twee nummers die niet live zijn opgenomen: Sister en Woman. De enige twee nummers ook die de grens van de zeven minuten overschrijden. Toch vervelen ze niet. Sister ontbolstert langzaam en heeft een paar indringende tekstlijnen en ook het nummer, waaraan de plaat zijn naam dankt, is een hypnotiserend, prachtig gearrangeerd werkstuk waarin Olsen haar stem anders gebruikt dan ooit tevoren.

Aanvankelijk was de A-kant onze favoriet, maar de meer laid back B-kant bleek na een paar luisterbeurten zeker zo sterk met Those Were The Days (Perth Song), waarop Olsen mellotron speelt, als hoogtepunt.

Olsen, die nooit zangles volgde en zelfs geen noten kan lezen, overtreft met deze plaat de vorige, iets wat niemand had durven hopen, maar dus toch gebeurde. Straf, heet dat.

Angel Olsen staat op 29 oktober in de Botanique. Lees ook ons interview met haar over de nieuwe plaat.