Zodiac - Grain Of Soul

Napalm Records

De revival van seventies-style-bluesrock heeft ons al veel genot bezorgd. Denk maar aan Zweedse bands als Graveyard en Blues Pills. Maar ook in Duitsland lusten ze wel pap van Led Zeppelin en Deep Purple. Met het derde album, het sfeervolle 'Sonic Child', leverde het Zodiac van gitaarvirtuoos Nick Van Delft een visitekaartje af dat kan tellen. Het vervolg kreeg de naam 'Grain Of Soul' mee en moet nu voor bevestiging zorgen.

Hoogtepunten op vorige albums waren vaak langere, epische nummers genre Coming Home of in het geval van 'Sonic Child' Rock Bottom Blues en A Penny And A Dead Horse. Dat lijkt op 'Grain Of Soul' niet het geval te zijn. Van de elf nummers overschrijdt er namelijk maar eentje de grens van de vijf minuten. We mogen ons dus aan een plaatje verwachten dat lichtjes verschillend zal zijn van wat we van het viertal gewoon zijn.

Al blijkt dat niet meteen het geval te zijn. De snelle rocker Rebirth By Fire trekt het album in gang zoals Swinging On The Run dat in 2014 deed. Daarna krijgen we met nummers als Animal en het langere en epischere Down een Zodiac te horen dat de posthippieperiode lijkt te zijn ontgroeid en op zoek gaat naar een seventiessound die beter aansluit bij de moderne tijd; iets zwaarder ook. Kleef er maar gerust het etiket “hardrock” op.

Met Crow lijken we eerst de bluegrasstour op te gaan, maar spoedig zetten de elektrische gitaren dan toch weer in. Echt op gang komen doet het nummer niet. Het is wel een welgekomen afwisseling tussen al de klassieke hardrocknummers. Een andere opmerkelijke uitschieter is de afsluitende titeltrack, met haar naar Alice In Chains knipogende, grungy gitaarriffs.

Wie zich aan een herhaling van eerder werk verwachtte, zal teleurgesteld worden. De roots- en bluesinvloeden blijven ditmaal tot een minimum beperkt. 'Grain Of Soul' klinkt net iets moderner zonder het verleden van Zodiac te verloochenen. Zwaktes zijn er, misschien op het net iets minder overtuigende Faithless na, niet te vinden. Echt grote uitschieters dan ook weer niet. De Duitsers teren voornamelijk verder op de eigen mix van seventiesrock met modernere geluiden. En die warme stem van Van Delft is uiteraard ook een troef.