Willem Ardui - Ik zie de grenzen tussen die verschillende talen minder

In 2016 toonde Willem Ardui met Morse dat hij meer in zijn mars heeft dan de vurige beats uit de energieke songs van Blackwave. Het nummer zette de toon voor meer Nederlandstalig werk dat vooral wist te ontroeren en de fantasie van de toehoorder op gang zette. Vanuit een groot introspectievermogen geeft Ardui ons telkens weer een inkijk in zijn gevoelswereld via tedere fluistersongs. Die monden nu uit in ‘Oevers’, een rustige debuutplaat die een intieme kant toont waarmee Ardui ongetwijfeld nieuwe harten zal veroveren.

Je blijft naast Blackwave volop de kaart trekken van de Nederlandstalige song. Hoe leg je die persoonlijke koers uit?

Willem Ardui: Het is niet echt een keuze. Het is iets dat natuurlijk is gegroeid. Voor ik met Blackwave startte, schreef ik al in het Nederlands en geregeld borrelden stukken tekst naar boven. ‘Oevers’ is een plaat die gegroeid is uit noodzaak vanuit mijn onderbewustzijn. Aangezien ik me gemakkelijker uit in het Nederlands, is het geen toeval dat ik hiervoor koos op mijn plaat.

Hoe anders is het voor jou om te werken in het Nederlands?

Ik kan vooral veel genuanceerder schrijven. In het Engels blijft er een soort van filter. In mijn moedertaal kan ik buigen op andere beelden en metaforen. Het zorgt er voor dat ik zelf niet altijd door heb waarover ik schrijf tot de teksten helemaal op papier staan. Het is zeker niet gemakkelijker om in het Nederlands te schrijven. In al die tijd, waarin we met Blackwave twee platen en een ep in het Engels maakten, kwam er maar eentje uit van mezelf in het Nederlands.

Blackwave associëren we met vuur, pit en energie. Horen we nu een ander kantje van je?

In zekere zin wel. Anderzijds denk ik ook dat mensen niet mogen vergeten dat ook op de platen van Blackwave rustige stukjes van mezelf staan, die het publiek minder goed kent. Ik heb ook in deze plaat veel vuur gestoken. Alleen komt het soms rustig over, omdat ik op een beheerste manier zing. Maar voor mij zit er evenveel pit in ‘Oevers’ als in mijn andere werk.

Is het voor jou aanpassen als je de zachtere, tedere Willem wil laten horen?

Ik begrijp waarom het voor mensen zo overkomt, maar voor mij is dat proces helemaal anders. Er is even veel passie en overgave mee gemoeid. Ik heb er ook nu weer veel van mezelf in gestoken en mezelf helemaal aan de teksten en de muziek overgegeven. Ook live merk je die gedrevenheid, ook al klinkt het allemaal vrij rustig. Het voelt voor mij als een wervelwind van gedachten en gevoelens.

Je teksten zijn behoorlijk autobiografisch. Hoe moeilijk is het om je bloot te geven op je plaat?

Dat kwetsbare is eigen aan mijn platen. Of ze nu in het Engels of Nederlands zijn. Alleen versterkt de moedertaal alles omdat iedereen dat begrijpt. Het geeft het voordeel dat mensen echt luisteren naar je verhaal. Ik heb door die keuze veel respect gekregen voor iedereen, die het aandurft om iets online te zetten. Of dat nu muziek of teksten is. Er is een cultuur in de wereld dat iedereen er dan een mening moet over hebben en dus is dat best eng om je bloot te geven. Maar ik zou niet weten hoe ik het anders zou moeten doen. De teksten bij mijn songs zijn voor mij iets natuurlijks.

Is dat ook therapeutisch voor jou?

Zeker. Dat geldt voor iedereen, die iets met expressie te maken heeft. Dat kan muziek zijn of een andere vorm waarbij je iets persoonlijks vertelt. Dat kan helend werken. Zelfs een eenvoudig gesprek met een vriend of iemand uit je familie. Er moet zelfs geen antwoord komen op wat je zegt, maar door gewoon iets uit te spreken, kan het rust brengen.

Welke ambities horen bij je plaat?

Voor mij is platen maken gewoon een droom om heel hard te kunnen maken wat ik graag wil horen. Dat is mijn prioriteit in mijn leven als muzikant: songs schrijven en die ook uitbrengen. Als de rest komt er dan maar bij. Ik voel me daar het meest gelukkig bij. Dat kan in een studio of op een podium. De cijfers en alle gedoe, die daarbij horen, komen pas op de tweede plaats.

Droom je van een doorbraak in Nederland?

Alles wat we bereiken, is een meerwaarde. Nederland is een moeilijke markt, maar we gaan het zeker proberen. In juni ga ik spelen in Breda en dan is het uitkijken hoe de reacties zijn. Ik denk zeker wel dat er iets mogelijk is, alleen is mijn soloproject best wel alternatief. Dus is er geen enkele garantie dat het lukt.

Waarom heb je de plaat overigens ‘Oevers’ genoemd?

Ik heb acht jaar aan de plaat geschreven en dus zag ik het hele proces als een reis. Elk nummer is een soort aanmeerpunt, maar ook een plaats waarvan ik afvaar. Het is geen toeval dat er veel beelden in de teksten voorkomen, die te maken hebben met water. Die reis bevat voor mij dus een aantal rustpunten. Noem het gerust sleutelmomenten doorheen die achtjarige trip.

Luister je vaak naar Nederlandstalige muziek?

Ik ben daar niet zo in thuis. Vroeger heb ik er nooit echt bewust naar geluisterd. Ik zie die grenzen tussen die verschillende talen ook minder. Ik merk dat Nederlandstalig vaak wordt gezien als een apart genre, maar eigenlijk is taal vloeibaar en loopt alles door elkaar. Ik luister vaak naar Engelstalige muziek, maar ik beleef die niet per se anders dan de muziek in mijn moedertaal. Waar is de grens? Die is niet zo voelbaar.

Je treedt op, componeert thuis en in de studio, geeft optredens en producet ook platen zoals het debuut van Bluai. Heb je een rangorde in die opdrachten?

Het verschilt van moment tot moment waarvoor ik het meeste voel. Op dit ogenblik haal ik er voor mezelf het meeste uit, als ik voor anderen kan schrijven, maar noem het gerust de combinatie van al die taken. Het zou me niet lukken om te focussen op één van die dingen. Ik hou van de grote podia met Blackwave, maar ik geniet ook intens in de kleine zalen tijdens mijn soloproject. Dankzij mijn productiewerk ontdek ik ook andere genres zoals bij Bluai of Brihang. Alles inspireert me om daarna naar een ander project te gaan.

Stel dat je solowerk aanslaat, moeten we dan langer wachten op nieuw werk van Blackwave?

Dat zal afhangen van het solowerk waarmee Jean (Atohoun, de andere helft van Blackwave., nvdr) bezig is. Ik ga sowieso aan beide projecten blijven werken. Er ligt al veel nieuw materiaal klaar van Blackwave. dat nog moet worden afgewerkt, maar we zijn nu allebei bezig met andere dingen, zoals ik met ‘Oevers’. De twee projecten kunnen dus perfect naast elkaar leven en verrijken ons allebei.

Willem Ardui staat op 24 mei in Leuven. Daarna volgen Brugge (29 mei), Antwerpen (30 mei) en Breda (2 juni). Check www.livenation.be.

Foto: Liz Van den Akker