Lintworm - Lintworm
Genet Records
Jakkes! Dat bedoelen we letterlijk. Want met zo’n bandnaam, kan je geen andere reactie veroorzaken. En met zo’n muziek kan je al evenmin een andere reactie krijgen. Want de cocktail van vloeibare lava met ingrediënten van noise, death- en speedmetal, grindcore en alle vormen van chaosmuziek heeft alles te maken met energie en techniek, maar weinig met esthetiek. Met dit titelloos debuut trachten de heren uit Hasselt een bloederige massa van de ingewanden van de luisteraar te maken en alles uit de gastheer te zuigen en te verteren.
“Powerviolence”, zo heeft de band het muziekgenre gedoopt. Wij voegen er graag het adjectief “extreem” bij. En dat gaat niet enkel over de manier waarop alle muziekstijlen door elkaar gehutseld worden en op een hoopje belanden, maar ook over de overstuurde noiseproductie en het constante kille en onverstaanbare gekrijs (of af en toe gebrul) van zanger Fenne Gerets die in je nek lijkt te kotsen. Of over de onnavolgbaar snelle, dubbele speeddrums en een permanente, mokerharde wall of sound van gitaarnoise waar af en toe enkele hogere vuurpijlen uit schieten. En dan zwijgen we natuurlijk nog over het waanzinnige sneltreintempo van dit furieuze geweld.
Als we je verklappen dat je tien tracks op vinyl krijgt en dat dat resulteert in een schijfje waarvan elke kant zowat negen minuten muziek bevat. En dat die negen minuten voldoende zijn om je razende koppijn te bezorgen of als een vis op het droge te laten happen naar zuurstof, dan mag je ons gerust geloven. Een constante wisseling van tempo en intensiteit zorgt voor een ontzettend beweeglijke structuur binnen de korte tijdspanne van anderhalve à twee minuten.
En toch mag je als liefhebber van muziek, die tegen de kantjes aanleunt, of fan van extreme metalmuziek gerust versteld staan van zowel de technische scherpte als de voortdurende inbreng van vernieuwing via samples, gitaarstructuren, hoekige drums, diverse schreeuw- en screamotechnieken en een veelgelaagde, massieve geluidsmuur. Soms in ontzettend kort afgekapte S.O.D.-punkfrasen, soms in loeiende, brullende en razende onweders van zo’n twintig Pig Destroyer-seconden, maar soms ook in funky baslijnen, Rage Against The Machine-jumpmomenten met militaristische “left-right”-samenzang of met samples van getormenteerde mensen. Of in een soort van “jingle bells” bigbandoutro, botsautosirenes of gewoonweg een geluidsband die over een rasp getrokken werd vooraleer hij op plaat belandde.
Je hoort het al: Lintworm creëert een op hol geslagen mallemolen van extreme screamometal en chaos. Maar dan op een verantwoorde en weldoordachte manier. “Kort en krachtig”, is een serieus understatement. Oh ja, en met het ironisch getitelde Thanks For The Socks bracht het kwartet een half jaar terug al een zogenaamde kerstsingle uit en met een klassiek aanvangend, maar zwaar exploderend Mommy gingen de heren voor een muzikaal Valentijnsgeschenkje. Daar weten ze bij Genet Records – stamgast van Ieper Hardcore Fest – wel blijf mee. Al zouden we het nu liever hebben over een soort van hardercore of zelfs diehardcore.