Boskat - Welcome To Planet Urmit

Suburban

ENTHOUSIAST!!!! Dat menen we nu eens echt en oprecht. We kregen een plaat binnen van een Antwerps bandje met de gekke naam Boskat (en als natuurliefhebber slaat onze verbeelding dan op hol). Een plaatje met als titel ‘Welcome To Planet Urmit’ met een zotte hoestekening vol gestipte aliens en absurde situaties. En een pistachegroene vinylschijf wel te verstaan. Wat kan je daar dan mee?

Het antwoord: heel veel.

Wat we in elk geval NIET voor jullie willen doen, is de whereabouts of het cv van deze heren uit Antwerpen checken. Doe dat nu maar eens een keertje zelf. Wij willen een zo objectief mogelijke muzikale observatie maken en even puur van de muziek uitgaan. Met een terechte reden. Want Boskat heeft iets gedaan op de debuutplaat dat we waanzinnig benijden: de voorbeelden geïmiteerd en geïnterpreteerd en er tegelijkertijd een eigen identiteit uit gehaald. Wat klinkt dat gek, zeg.

Deze plaat is een riffkiller. Wat we willen zeggen, is dat we bij bijna elk liedje van dit album een bekende jarentachtig- en nengentgipunk- of -metalnaam kunnen plakken als directe invloed. Alsof deze band begonnen is als een soort van Offspring-, NOFX-, RATM-, Alice In Chains- coverband om nadien eigen liedjes uit deze credits te schrijven (soft ballads inbegrepen trouwens). En dan mikken we niet enkel op het gastoptreden van Urban Dance Squad-mc Rudeboy in het waanzinnige Judgement Night-alike Boiler: een jumpmetalsong met ONYX-“backdafuckup”-lyrics. Nee, zowat elke song op dit eclectische punkmetalalbum krijgt een etiketje in je eigen nostalgische jeugd. Eentje vol plezier en herinneringen.

En ja, op de tweede kant gaat de band meer freewheelen en worden zowel songs als invloeden wat vager. Tenminste, na de tekstueel totaal onterechte singalongpartypunkrocker Stick To Your Guns of de powermetalopvolger The Wash, die evolueert van akoestisch gepingel tot Bullet For My Valentine-larger-than-life-achtig harmonieus powersnaargeknal.

Er is misschien een piepkleine “ach”: op de laatste drie songs lijkt de “dash” er een beetje uit te zijn. Jaja, we noteren nog steeds roepende lyrics. Of nog steeds stevig gierend gitaarwerk en vlijmscherpe drums. Of gelaagde backing vocals. Maar het wij-willen-meefeesten-gehalte of de Headbangers Ball-vibe is er een beetje uit.

Kortom, we hebben er onze eigen popular-metal-recycle-machine bij. Denk gerust aan zoiets als een Vlaamse Ghost. Maar dan eentje die een stuk breder gaat en elke stijl technisch netjes naar eigen hand zet. En keer op keer vet goede, stevige muziek maakt.

Bon. Nu keren we even terug naar de realiteit. Boskat is of zijn twee (!) personen die op heel ingenieuze manier verschillende instrumenten door eenzelfde versterker sturen. Of zoiets technisch dat wij niet begrijpen. En dat geeft een structuur, power, sound of instrumentale weelde alsof vijf man de technische perfectie nastreven. Hoe we dat live moeten ervaren? Momenteel nog geen idee. Maar we kennen inmiddels allemaal een boel AI-mogelijkheden.